- Obiecuję, Vixen. Naprawdę. Nie martw się.

pomijając fizyczne zauroczenie jej osobą. Rozumiała, dlaczego nie chciał, żeby Fiona
Dotarła do drzwi gabinetu szefa i otworzyła je.
- Rose!
Zaśmiał się. Już wiedział, z kim ma do czynienia: rozpieszczona, zaczepna, pewna siebie. W Vacherie, ogólniaku, który skończył, pełno było jej podobnych. A jednak zaintrygowała go.
Kamerdyner wyraźnie się uśmiechnął.
- Naprawdę?
- Owszem, chyba że chcesz, żebym ja o tym zadecydował.
miejscach.
przestronnego gabinetu mieszczącego się pod krętymi schodami z mahoniu, rozejrzała się z
Gallant. Najprawdopodobniej umiera pani z głodu po wczorajszych harcach.
Planował powierzyć krewniaczki opiece panny Gallant i gospodarzy, a sam zająć się
Alexandra zakrztusiła się herbatą.
- Podyskutujemy później.
Zerknąwszy na nią z ukosa, Balfour rozłożył kartkę.

- To jeden z wielu błędów, które popełniłam, milordzie.
- Z przyjemnością, milordzie.
- „Gdy więc nie mogę jak tkliwy kochanek W tych dniach uciechy godzin moich
Lucien zmrużył oczy.
Alexandra Gallant pochodziła z arystokratycznego rodu. Miała zaszarganą reputację,
swoje warunki. Jeśli mu się nie spodobają albo jeśli ona nie polubi pań Delacroix, wtedy...
skrzywiła.
- Pamiętam, pamiętam.
Retting zacisnął usta i oddalił się w noc. Lucien ziewnął i usiadł na swoim miejscu.
- Doprawdy?
ROZDZIAŁ TRZYDZIESTY DRUGI
Przełożyła: Klaryssa Słowiczanka
Obejrzał się. Korytarzem szła Liz z bukietem kwiatów. Ruszył jej naprzeciw.
- Mówi pani od serca, prawda?
- W porządku. Coś zmieniło się na lepsze w naszej sprawie?